Płytki ceramiczne poddawane są badaniom według norm europejskich, w wyniku których producent płytek deklaruje określone parametry techniczne. Parametry te umieszczane są na opakowaniach płytek ceramicznych i stanowią ważne źródło informacji dla kupującego.
Do najważniejszych parametrów technicznych zalicza się:
– Odporność na ścieranie
– Mrozoodporność
– Wytrzymałość na zginanie
– Odporność chemiczną
– Antypoślizgowość
W poniższym artykule chcielibyśmy Państwu przybliżyć podstawowy parametr płytek jakim jest ODPORNOŚĆ NA ŚCIERANIE.
Odporność na ścieranie jest parametrem, który powinien decydować o wyborze płytki podłogowej do danego pomieszczenia. Parametr ten określa odporność płytki na mechaniczne uszkodzenia, które powstają w wyniku działania czynnika ścierającego.
Im płytka jest twardsza tym mniejsza jest jej podatność na zarysowania oraz innego typu zużycia wynikające podczas użytkowania (chodzenia, przesuwania przedmiotów itp) .
Odporność na ścieranie określona jest według nomy PN-EN ISO 10545-7, które dokładnie opisuje klasy ścieralności płytki (PEI). Zgodnie z tą metodą badaną płytkę poddaje działaniu ścierającego walca obrotowego, a następnie ocenia się stopnień starcia.
Wyróżniamy 6 klas ścieralności:
klasa 0 (PEI 0 / liczba obrotów 100) – płytki szkliwione tej klasy nie są zalecane do wykładania podłóg.
klasa I (PEI 1 / liczba obrotów 150) – płytki tej klasy zalecane są do stosowania w pomieszczenia mieszkalnych, mało eksponatowych, w których chodzi się w obuwiu miękkim lub boso i które nie są zbytnio narażona na działania materiałów ściernych. Płytki tej klasy można kłaść w łazience lub w sypialni bez bezpośredniego wejścia, ale należy pamiętać, że mogą zostać porysowane podczas układania na podłodze, jeżeli nie poinformujemy o tym osoby/firmy która zajmie się położeniem płytek podłogowych w tej klasie ścieralności.
II klasa (PEI 2 / liczba obrotów 600) płytki klasy II zaleca się stosować w pomieszczeniach o małym natężeniu ruchu, po których chodzi się w obuwiu z miękkimi podeszwami np. pokojach dziennych, łazienkach, sypialniach. Nie należy ich stosować w pomieszczeniach narażonych na duży ruch oraz wnoszenie materiału ścierającego (np. piasku). Płytki podłogowe klasy II mogą się nie sprawdzić w holach, korytarzach lub kuchniach.
III klasa (PEI 3 / liczba obrotów 750, 1500) zaleca się stosować w pomieszczeniach o małym i średnim natężeniu ruchu, w których chodzi się w obuwiu miękkim (PEI 3/ 750) np. łazienkach, sypialniach, pokojach dziennych lub normalnym (PEI 3/1500) np. kuchniach, korytarzach bez bezpośredniego wejścia z zewnątrz, nie narażonych na wnoszenie materiału ścierającego.
IV klasa (PEI 4 / liczba obrotów 2100, 6000, 12 000) zaleca się stosować w pomieszczeniach o normalnym natężeniu ruchu, we wszystkich pomieszczeniach budynków mieszkalnych np. kuchniach, korytarzach, przedpokojach, a także w pomieszczeniach użyteczności publicznej z wyłączeniem miejsc o dużym lub bardzo dużym natężeniu ruchu.
V klasa (PEI 5 / liczba obrotów powyżej 12 000) zalecana jest do pokrywania podłóg narażonych na wzmożony, ciągły ruch pieszych, gdzie wnoszone są cząstki materiału ścierającego np. miejsc publicznych, sklepów, korytarzy itp.
Warto również wspomnieć , że W ramach każdej klasy istnieje duża rozpiętość obrotów, dlatego używa się często określeń: słaba trójka, mocna trójka, słaba czwórka, mocna czwórka itp.
Reasumując – im wyższa klasa ścieralności, tym mniejsze obawy, że płytki się porysują z biegiem czasu. Do łazienek, dla klientów indywidualnych, jednak rekomendujemy płytki w minimum II klasie ścieralności.
